Οι όροι οξύ και χρόνιο δείχνουν αν ένα έλκος έχει επουλωθεί πλήρως ή όχι μέσα σε ένα γενικά αποδεκτό χρονικό πλαίσιο. Μια τέτοια κατηγοριοποίηση έγκειται κυρίως στην ανάγκη μεταξύ των επαγγελματιών υγείας και των οργανισμών να χρησιμοποιήσουν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας με σκοπό την τυποποίηση της καλύτερης δυνατής θεραπείας. Παρόλα αυτά, ο χαρακτηρισμός των ελκών ως οξέα ή χρόνια δεν μπορεί πάντα να αντανακλά την κλινική τους εικόνα. Αφορά πρωτίστως την εξέλιξή τους μέσα στο χρόνο κάτι το οποίο όμως δεν είναι αρκετό για να περιγράψει τη σοβαρότητα τους ή να καταδείξει μια ενδεδειγμένη θεραπεία. Όπως ανέφερε άλλωστε και ο Ιπποκράτης “η επούλωση είναι θέμα χρόνου αλλά κάποιες φορές όμως είναι και θέμα ευκαιριών”. Με άλλα λόγια, ο χρόνος επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες οι οποίοι μπορεί είτε να καθυστερήσουν το μηχανισμό επούλωσης ή να τον επιταχύνουν. Για το λόγο αυτό, η ονομασία του έλκους θα πρέπει να περιλαμβάνει, όχι μόνο το χρόνο αλλά και το μηχανισμό ή τον παθολογικό παράγοντα της δημιουργίας του. Παρακάτω αναφέρονται ενδεικτικά κατηγορίες ελκών και η ομαδοποίησή τους σε χρόνια και οξέα όπως αυτό εμφανίζεται στη βιβλιογραφία:

Οξέα έλκη

  • Έγκαυμα
  • Μετεγχειρητικό τραύμα
  • Τομή, σκίσιμο
  • Γδάρσιμο
  • Μώλωπας,
  • Διαμπερές τραύμα,
  • Ακρωτηριασμός,
  • Απογαντισμός

Χρόνο έλκος

  • Διαβητικό έλκος
  • Φλεβικό έλκος
  • Αρτηριακό έλκος
  • Έλκος μεικτής αγγειακής αιτιολογίας
  • Πιεστικό έλκος (κατάκλιση)
  • Κακόηθες έλκος
  • Μετακτινικό έλκος
  • Παρηγορητικό έλκος (ασθενής τελικού σταδίου)

Η παραπάνω κατηγοριοποίηση είναι ένα παράδειγμα κοινής γλώσσας και μόνο. Θα πρέπει πάντα να έχουμε στο νου μας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί μετακίνηση μιας κατηγορίας από το οξύ στο χρόνιο και αντίστροφα. Για παράδειγμα μια μετεγχειρητική τομή που γίνεται χρόνια λόγω λοίμωξης ή ένα διαβητικό έλκος που μετατρέπεται σε οξύ μετά από έναν σχολαστικό χειρουργικό καθαρισμό. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητη η εφαρμογή της καλύτερης περιποίησης και η συνεχής αξιολόγηση για τον εντοπισμό και καταπολέμηση επιβαρυντικών παραγόντων ώστε να εξασφαλίζεται πάντα η πλήρης επούλωση στο συντομότερο χρονικό διάστημα.